Llista la compra de la vilba
Na llista la compra namás hai coses pa min.
Non cuchielles, non arrebataos nisos y fervinchos pa malures inventaes.
Nun hai pan exótico pa quemar nun sartén mientres tu y mientres yo,
nun hai caprichos pa esfaésete na llingua.
Nin tabacu pal dempués.
Na llista la compra namás hai aire y solombra,
ítems de los que yo preciso,
y yá nun gasto en comer nin llorar,
yá nun tatúo nada na puerta la nevera nin escueyo sitios en mapamundis contritos p’afitar equí fuimos/o non/felices.
Na mio llista la compra tornen a mecese los mios diez años colos mios ochenta.
Hai pañuelos de nariz y algodones y duces polos que dono ente llárimes, ente mueles.
Na llista la compra ha otra vegada coses que va tiempu que non. Tirites y sutures, contenciones pal desangrase. Filo pal esgarriu, xelu pa les firíes.
Yá voi escaeciendo emporcar les llunes de les uñes con canela y curri, yá nun me siento na danza de la fritura y la nueche y yá nun escueyo la fruta por como s’asemeye a la so piel la tuya,
fundiendo los mios papos de los sos estremos.
Hai otra vegada cigarros, tapones pa los güeyos, pintures pa recalcar los mios poros folgonos, y etiquetes nes que marcar cada sitiu de min que nun se pue tocar más.
Hai otra vegada pintallabios que nun m’arrincarás a chuchos, maquillaxe pa esti golpe postreru (que va dir camudando la so color como’l plátanu maduru, pañuelos de papel pa llenes, masilla pa los mios fendíos de ruina.
Y compreses.
Porque esta mañana –guapamente- perdimos la postrer oportunidá
de ser los terribles pas
d’una indómita nada.
Emma Pedreira Lombardía
Torna al asturianu d’Inaciu Galán y González
Versión oxirinal en gallegu:
Lista da compra da viúva
Na lista da compra só hai cousas para min.
Non coitelas, non arrebatadas ameixas e infusións contra doenzas inventadas.
Non hai pan exótico para queimar nunha tixola mentres ti e mentres eu,
non hai caprichos para desfacérseche na lingua.
Nin tabaco para o despois.
Na lista da compra só hai aire e sombra,
ítems dos que eu preciso,
e xa non gasto en comer nin en chorar,
xa non tatúo nada na porta da neveira nin escollo lugares en mapamundis contritos para fixar aquí fomos/ou non/felices.
Na miña lista da compra volven mesturarse os meus dez anos cos meus oitenta.
Hai panos do naris e algodóns e doces polos que doo entre bágoas, entre moas.
Na lista da compra volve haber cousas que fai tempo que non. Tiritas e suturas, contencións para o desangrase. Fío para o desgarro, xeo para as feridas.
Xa me vou esquecendo de luxar as lúas das uñas con canela e curry, xa non me sinto na danza da fritura e da noite e xa non elixo a froita por como se pareza a súa pel á túa,
afundindo as miñas xemas dos seus extremos.
Volve haber cigarros, tapóns para os ollos, pinturas para recalcar os meus poros lacazáns, e etiquetas nas que marcar cada lugar de min que non se pode tocar máis.
Volve haber pintalabios que non me arrincarás a beixos, maquillaxe para este último golpe (que irá mudando a súa cor como o plátano maduro), panos de papel para desbordamentos, masilla para as miñas fendas de ruína.
E compresas.
Porque esta mañá -probablemente- perdemos a última oportunidade
de ser os terribles pais
dunha indómita nada.
Emma Pedreira Lombardía